Prologo: Meet Emong

Kamusta! Ako si Emong. Hindi na mahalaga kung ano at sino ako. Salamat nga pala sa oras na inilaan mo sa akin upang makilala ako.

Isa akong manunulat. Pero hindi tulad ng mga kilalang writers, wala pa akong nailalathala. Ang problema kasi, kapag nasimulan ko na ang isinusulat ko ay hindi ko na natatapos. Hindi ko alam pero ‘yun lang siguro ang problema ko kasi nauubusan na ako ng ideya at konsepto. Takot din akong ma-reject ang mga isinusulat ko at balewalain ng mga mambabasa. Paano ba naman kasi, isa din akong estudyante. Mahirap pagsabayin ang pag-aarala at pagsusulat. Pero ang magandang epekto nito ay nagkakaroon ka ng bagong kaalaman sa pagsusulat.

Pero may kulang pa akong dapat matutunan…

Sabi ng isang professor ko, ang pagsusulat ay nagpapakita ng kung ano talaga ang buhay. Kahit na anong porma nito at estilo, nagpapakita ito ng mga emosyon at karanasan. Noong una, naiintindihan ko ang paliwanang dito. Pero ang ilagay ang sarili mo sa karanasan ng iba ay mahirap. Mas maganda pala kung ikaw mismo ang makakaranas at makakapagpaliwanag ng emosyong nadarama mo at isulat ito sa masining na paraan.

Parang mahirap di ba? Parang gusto mong maramdaman maging presidente ng bansa pero hindi mo alam kung ano naman ang pakiramdam kung gusto mong maging astronaut o pilantropo.

Magulo di ba?

Ang mga salaysay na ibabahagi ko sa ‘yo ay hindi aktuwal na pangyayari ngunit nagyayari sa totoong buhay. Mula sa mga karanansan ng mga kaibigan, kamag-anak at mga taong nasa paligid, marahil baka maintindihan natin ang mga tanong na naglalaro sa mga isip natin. Bilang isang trying-hard na manunulat, nais kong magbahagi ng “slice of life” para sa ‘yo.

Tumawa ka, umiyak ka, magalit ka, at kung ano mang emosyon ang gusto mong ilabas ay malaya ka. Pero sana sa banding huli ay mapaisip ka, makapagmuni-muni ka at mapgtanto mo na maaaring nangyari ito sa ‘yo o kaya may posibilidad na mangyari ito sa ‘yo.