Mahigit isang taon na ang nakakalipas ng mangyari ang isang madugo at karumal-dumal na pagpatay sa lupain ng Maguindano na nagmarka na sa bawat Pilipino at sa buong mundo. Marahil ay bumabalik pa din sa mga alaala ng mga pamilyang nawalan ng mahal sa buhay kapag nakakakita sila ng “backhoe” nagging simbulo na ito ng galit, lungkot at hinagpis sa nangyari masaker.
Hindi ako magbibigay ng opinyon ko sa kalagayan ng sistema ng hustisya sa Pilipinas dahil natural na ito ay mabagal at balimbing. Pero ang mas nababahala ako sa tensyon na nangyayari sa pagitan ng mga mamamahayag at sa mga nasa likod ng madugong krimen na kung saan ang buong sambayanan ay nakatutok sa paghatol sa mga nasasakdal.
Pero tulad ng inaasahan ko, mabagal ang nagyayaring pag-usad ng hustisya.
Maiba ako ng tatalakayin. Marahil ay alam mo na ang nagyayaring gulo sa pagitan ng North Korea at South Korea. Ang mga iniidolo nating mga artista mula sa katimugan ng Korea ay naghahanda sa mga oras na ito mula sa hilaga na kung saan bibihirang dayuhan ang naglakas loob na pumasok sa teritoryong may bakal na kurtina.
Natatakot lang ako dahil kahit na anong oras ay pwedeng sumiklab ang isang digmaan na kung saan na maaari tayong madamay.
Ano naman ang kaugnayan ng digmaang ito sa Maguindanao Massacre?
Simple lang – marami sa atin ay walang pakialam sa mga nahihirapan, nadadamay at nakakaunawa sa nangyayari. Marahil ay natural na sa tao ang hindi makialam sa mga nangyyayari sa kanyng paligid dahil natatakot siya na maaaring ikapahamak niya ito. Ayon nga sa tula ni Pablo Neruda na “The United Fruit Company” na may nakakagulat na mga wika tulad nito:
“Meanwhile, Indians are falling
Into the sugared chasms
Of the harbors, wrapped
For burial in the mist of the dawn:
A body rolls, a thing
That has no name, a fallen cipher,
A cluster of dead fruit
Thrown down on the dump”
Sa tulang ito (kung babasahin mo ng buo), nagpapakita ito ng epekto ng kolonyalismo sa isang bansa. Ngunit ang nakaktakot na epekto nito ay ang kawalan ng pagiging makabayan dahil sa patong patong na kulturang banyaga na ipinupukpok sa atin hanggang sa tuluyan na tayong mahugasan ang ating isipan.
Dahil sa sitwasyon na ito, mas madali tayong mapahamak dahil wala tayong kamuwang-muwang sa nangyayari.
Alam natin na matatalino at magagaling sa akademya at teknolohiya ang mga kabataan natin ngunit sila ay tulad lang ng mga characters sa DOTA na minamaniobra ng kung sinu-sinong manalalaro. Alam natin na magaling Pilipino ngunit sila ay pinagagalaw na hindi nila namamalayan na sila ay ginagamit na ng kanilang nabulok na mentalidad.
Eh ano naman kung magaling ka sa DOTA? Magagamit mo ba ang galing na ‘yan kapag sumiklab ang isang digmaan? Matutulungan ka ba ni Kardel o Magina kapag nakatutok na ang baril ng kaaway sa ‘yo? Kung ginagamit mo ang galing mo sa estratehiya sa pagresolba ng mga problema tulad ng mabagal na pag-usad ng hustisya sa Maguindanao sa pamamagitan ng pakikiisa o paggawa ng mga bagy na magmumulat sa kamalayan ng iyong mga kababayan eh di sana hindi tayo narito sa sitwasyon na ito.
Ang punto ko lang, gamitin natin ang talino at talas ng isipan sa mga bagay na alam nating makakatulong sa ating kalagayan para sa kinabukasan. Dapat ang pag-iisip ng bawat isa sa atin ay may pagka-futuristic at hindi itinatali sa mentalidad na habambuhay nating dadalhin sa ating hukay.
Kahit naman hamunin mo ako ng DOTA at manalo ka eh ang sitwasyon mo eh ganun pa din… talo ka pa din sapagkat dahil wala ka pang ginagawa para makuha ang pagbabago na hinahangad mo. Ang dapat mong paghandaan ay ang maaring mangyari sa ‘yo, sa ‘yong mga kamag-anak at sa mga iba pang minamahal mo sa buhay na kahit anong oras ay pwedeng mapahamak. Tumayo ka at magmasid.
Walang mawawala sa ‘yo kung gagampanan mo ang tungkulin na dapat mong gawin dahil ito ay pra sa ikabububti ng lahat.
No comments:
Post a Comment