May ikukwento ako sa inyo na siguradong mapapaisip ka.
Habang bumibili ako sa isang burger stand malapit sa plaza, hindi ko sinasadyang mapakinggan ang isang usapan ng dalawang babae na nasa unahan ng aking pila.
“Alam mo ba na ‘yung isa nating classmate eh nabuntis? Limang buwan na nga eh. Nagulat nga ako at ngayon ko lang nalaman.” wika ng unang babae na medyo mukhang pokpok ang hitsura at panay lagay ng make-up.
“Talaga? Siya ba yung nabalita na nagkaroon ng relasyon sa isa nating classmate na may asawa? Grabe naman ‘yun! Hindi man lang niya naisip ang pwedeng mangyari sa kanya. Ang bata pa niya para maging ina.” sabi ng kausap niya na mukhang mahinhin at simple lang kung manamit.
“Malandi din pala yung babaeng ‘yun. Mukha lang siyang matino pero ang totoo eh may pagka-maarte din. Aba! Dinaig pa ako! Ako na nga na mukhang pokpok at babastusin pero sa sa tingin ko naman eh matino ako at nag-iisip din dahil ayokong mabuntis ng wala sa oras.”
“Ewan ko din ba dun sa babaeng ‘yun. Pero sa tingin ko eh nararapat lang sa kanya ang nangyari kasi sa mga kasalanan na kanyang ginawa sa isa nating classmate.”
“Anong ibig mong sabihin? May bagay ba ako na hindi alam? I-share mo naman mare!”
“Akala ko ba alam mo na ang lahat? Hindsi mo ba alam na totoo ang balita na nagkaroon ng relasyon yung nabuntis sa isa nating classmate. Ang totoo nga niya eh halos magdadalawang taon na silang mag-nobyo. Nang nakahalata na ang lahat sa paligid ay hiniwalayan niya yung lalaking may asawa at sumama sa isang lalaki. Ayun… nabuntis siya. Buti nga sa kanya.”
“Naku! Hindi ko alam ‘yan! Kawawa naman ‘yung lalaki kasi sa nakikita koeh halos sanggang-dikit silang dalawa. Hindi ko man lang nahalata ‘yung relasyon nila dahil magaling silang magtago. Pero sino sa tingin mo ang may kasalanan? Parang pareho lang… di ba?”
“Pero kung titimbangin mo, mas may kasalanan ‘yung babae kasi sa una pa lang eh inakit na niya ‘yung may asawa nating classmate. Balita ko nga eh naging depressed ‘yung lalaki kasi sa nangyari. Sa nakikita ko, talagang minahal niya ‘yung babaeng malandi.”
“Pero kasalalan din ng lalaki ‘yun kasi nagpaakit siya dun sa babae. Alam mo naman ang lalaki, mabilis matukso. Pero sa huli, mas kampi ako dun sa lalaki kasi napakabait niya. Bukod pa dun, magaling din siya sa klase at maraming humahanga sa kanya.”
“Pero sa nakikita ko, medyo okay na ang kundisyon ng classmate natin na may asawa. Nakakangiti na siya uli at naging abala siya sa mga activities sa school. At may balita din ako na may nagpapasaya sa kanya hindi tulad ng maladi nating classmate na pinopb\roblema ang kanyang pagbubuntis. Balita ko nga eh parang nagkaproblema siya sa kanyang mga magulang at tila halos itakwil siya dahil ang nakabuntis pala sa kanya eh ang kanyang pinsan.”
“Yuck! Kadiri naman ‘yun! Ang aming papatulan eh dun pa sa kadugo. Kadiri talaga!”
At umalis ang dalawang babae pagkatapos makuha ang binili nilang pagkain.
Habang nasa pila ako, napaisip ako sa pinag-usapan nila. Naka-relate ako (kaso hindi ganung eksakto ang nangyari sa akin tulad ng malindi nilang clasmate). Marahil nga eh may pagkakataon na natutukso o nagkakamali ang isang tao. Natural na siguro ‘yun. Ayon nga kay Michael Gottfredson at Travis Hirschl sa kanilang artikulong “Why We’re Losing the War on Crime”, mas oras sa bawat dahilan kaya dapat hindi tayo manghinayang o pahirapan ang sarili sa mga bagay na alam nating nagkamali tayo. Simple lang ang ibig sabihin nito ngunit mahirap maintindihan hannga’t hindi pa nararanasan. Ang bawat pahihirap ng isang indibidwal ay may karampatang ginhawa. Nakakaawa nga lang ang mga tao na isinumpa na ng tadhana na pahirapan sa kanilang buong buhay dahil sa kanilang ginawang kasalanan.
Lagi nating isipin na hindi palaging nasa baba ang sitwasyon ng mga taong naghihikahos. Dadating ang panahon na mararanasan nila ang ligaya at ginhawa kung gugustuhin nila. Ngunit para sa mga taong walang tigil na gumagawa ng hindi angkop sa isang lipunan, wala akong nakikitang pag-asa sa kanila na matupad nila ang kagustuhan nila sa buhay.
Ang Karma nga naman… parang Western Union sa bilis!
No comments:
Post a Comment