Epiko 56: "May Hangganan Ang Lahat"

“May hangganan ang lahat”

Ito marahil ang isa sa mga konkretong halimbawa ng isang natural na pangyayari sa ating buhay. Ang buhay, kayamanan, katanyagan, pag-ibig, kabataan, pangarap at karunungan ay may hangganan.

Totoo naman ito di ba?

Ngunit kung minsan, sa buhay natin, nakakaramam tayo ng isang bagay na tila walang wakas.

May isa akong kwentong ibabahagi sa inyo.

Isang araw, may lalaki na gumagala sa isang bayan dala ang isang litrato ng isang magandang babae. Sa kanyang paglalakad, nagtanong siya sa unang tao na bumibili sa isang tindahan kung kilala niya ang babae sa litrato. Ang sabi niya, “Hindi ko ‘yan kilala. Medyo may kalumaan na ang litratong ‘yan kaya hindi ko po makilala.”
Muli, sa kanyang paglalakad ay huminto siya at nagtanong sa isang tindera ng karne sa palengke. Katulad din ng sinabi ng nauna, hindi din niya ito kilala dahil may kalumaan na ang litrato. Sumunod sa kanyang napagtanungan ay ang mga sumusunod – bumbero, kartero, karpintero, sepulturero, gwardya sa bangko, barbero, guro at pari. Ngunit katulad din ng una at pngalawa niyang napagtanungan, iisa lang ang sagot nila na hindi nila kilala ang babae sa larawan.

Hanggang sa mapadpad siya sa isang tulay at nakita ang isang pulubi na nakahiga at kinakausap ang sarili na tila wala sa sariling katinuan. Lumapit siya at tinanopng kung kakilala niya ang babae sa litrato. Ang sagot ng pulubi ay ganito – “Itigil mo na ang paghahanap. Hindi na siya babalik. Wala na siya.” Pagkatapos nito ay hinubad ng lalaki ang kanyang balabal, binuhat ang babae at dinala sa ospital.

Makalipas ang isang oras, lumabs ang isang doktora na tumingin sa kondisyon ng pulubi. Ang doktora na ‘yon ay siyang nasa litrato ng lalaki na matagal na niyang hinahanap. Lumapit ang doktor sa lalaki at sinabing ligtas na sa kapahamakan ang pulubi. Walang sabi-sabi ay iniabot ng lalaki ang litrato sa doktora na labis nitng ikinagulat. Tinanong niya sa lalaki kung saan niya ito nakuha. Ngunit hindi ito sumagot. Bagkus ay kinuha niya ang kanyang kamera at nagtungo sa kwarto ng pulubi at kinuhanan ito ng larawan. Umalis din ito agad sa ospital kasabay ang pagbayad sa mga gastusin sa ospital ng pulubi.

Kinabukasan, bumalik sa dating buhay ang lalaki bilang isang negosyante na nagtitinda ng tinapay. Sa kanyang pwesto, may lumapit na isang tao na may dalang bulaklak – ang doktora sa ospital. Kinausap niya ang lalaki at nagpasalamat dahil sa nangyari sa kanya kung bakit siya gumaling at nakabalik sa katinuan.
“Maraming salamat dahil isa na namang pulubi na tulad ko noon ang natulungan niyo.”
Sa kwentong iyong binasa, may hanggan ang lahat dito sa mundo. Ngunit tandaan natin na sa bawat hangganan ay may naghihintay na panibagong simula.

Nakakainis lang dahil may mga bagay tayo na gusto na sana ay wala nang katapusan. Pero tanggapin na natin ito ng buong-buo dahil maaari itong magbunga o magbukas sa atin ng bagong oportunidad o pagkakataon sa isang bagay na magiging susi sa ating kasiyahan.

May hangganan ang lahat (kahit ang isinusulat ko ngayon ay may hangganan dahil medyo mahaba na). Ang iyong nararanasang hirap, sakit, luha at pagkabigo sa buhay ay may katapusan din.

Sa bandang huli, makikita mo ang pag-asang inaasam mo.

Ang dapat lang nating gawin ay manitiling mabuti at totoo sa ating mga sarili.