Nang nag-administer kami ng cooperating teacher ko sa paaralan na kung saan ako nagpa-practice teaching ng Gates-MacGenitie Standardized Reading Test in English, nagulat ako sa resulta ng pagsusulit. Halos 80% ng mga bata sa first year high school ay may mababang reading comprehension, vocabulary at speed and accuracy level. Karamihan sa mga ito ay nasa elementary level na nakakapagtaka sa kadahilanang paano sila nakatuntong ng high school kung ganto ang kanilang siwasyon sa pagbabasa.
Ayon sa librong Teaching English as a Second or Foreign Language ni Marianne Celce-Murcia (2006), malaki ang kontribusyon ng wikang Iingles sa pagpapalawak ng kaalaman, teknolohiya at karunungan sa mga bansang katulad ng Taiwan, China, Korea, Japan at marami pang ibang bansang Asyano sa daigdig. Sa Pilipinas, hindi na bago ang wikang ito sa kadahilanang sa panahon pa ng pananakop ng Amerikano ay isinabay nila ang kanilang wika sa pagbibigay karunungan na humantong sa pag-iisp ng liberal ng mga Pilipino.
Ngunit kataka-taka lang dahil sa tagal na natin ginagamit at natututunan ang salitang ito ay parang paurong ang takbo ng daloy ng pagkatuto sa wikang ito hindi lang sa pagbabasa kundi sa pagsusulat, pakikinig at pagsasalita ng wikang ito.
Ano kaya ang problema?
Ayon kay S. J. Hudelson at J. W. Lindfords sa kanilang librong Delicate Balances: Collaborative Research in Language Education (1995) Ang mga non-native English language speakers (tulad ng mga Pilipino) ay dapat mayroong espesyal na programa at nangangailangan ng adjustment sa mga strategy na dapat gamitin sa pagtuturo ng wika na katulad ng Ingles. Kumbaga sa dalawang kawayan, kailangnag makita mo ang pagkakaiba ng isang amuyong na tubo (embryo bamboo) sa magulang (matured) na puno. Ngunit kung titingnan ang dalawang ito ay halos magkapareho lang. makikita lang ang diperensiya kung bubuksan ang lood nito at makikita na ang amuyong aymay manipis na layer kaysa sa magulang.
Ganoon din pagdating sa pag-aaral at pagtuturo ng wikang Ingles o kahit na ano pang banyagang salita. Maaring makikita natin na halos walang pagkakaiba ang mga nag-aaral ng mga wikang ito pwera lang kung makikita ang resulta ng kanilang pagsusulit. Mahalaga ito dahil makikita agad kung ano ang level ng isang indibidwal na maaring ihiwalay sa karamihan.
Ngunit pagdating sa totoong senaryo ng pampubliko at ilang pribadong paaralang sa high school. Nahihirapan ang mga guro sa pag-iisip ng solusyon upang matugunana ang mabilis na pagbulusok pababa ng pagkatuto ng mga bata sa wikang Ingles. Sabihin na natin na may maga magagandang curriculum ang DepEd na halos binabago ito na lalong nagpapagulo hindi lang sa mga bata kundi pati na din sa paraan ng pagtuturo ng guro sa ganitong asignatura. Kung tutuusin para itong sakit na leprosy na kinatatakutan at pinandidirihan ng karamihan dahil sa pangit na epekto nito.
Ano ang dapat gawin?
Sa aking pagmamasid, kulang lang sa motivation o paghihikayat ang mga bata para magbasa, magsulat, makinig at magsalita ng wikang Ingles. Simple lang ang problema ngunit kung uungkatin ay masyado itong komplikado. Nandyan ang saliatng nauuso na Jejemon na tila ginagawang barok o barbaro ang lenggwahe. Ang mga makabagong panoorin na kumakain ng oras sa mga bata na mag-aral at higit sa lahat, ang kondisyon ng ating mga babasahin na kulang sa kamalayan, impormasyon at inspirasyon na magkaroon ng interes sa pagbabasa. Nakakaawa ang isang bata kung hindi niya kayang ipahayag ang kanyang sarili sa wikang Ingles lalo na sa loob ng paaralan. Sa opinyon man ng iba na ito ay mali, hindi sapat ‘ang kanilang dahilan dahil ang wikang ito ay talagang ginagamit natin mula paggising sa umaga hanggang sa pagtulog sa gabi o mula pagsilang natin hanggang sa kamatayan.
Bilang isang guro (ng Englsh), naisip ko tuloy kung ano ang mabuting solusyon para matulungan ang mga bata na mapaghusay ang kanilang kaalaman sa wikang ito. Napagtanto ko na dapat palang magkroon ng disiplina hindi lang ang mga bata kundi pati din ang mga nagguguro tulad ko. Iba’t-ibang klaseng paraan ang pwedeng gawin ng isang bata tulad ng pagsali sa publication, teatro, choir, at debate sa eskwelahan upang magkaroon ng interes ang isang bata na magbasa. May iba pa din a alternatibong paraan din ang mga ibang guro na bihasa na sa pagtuturo nito. Marapat lang ito ay ituro nila at hindi ipagdamaot dahil nakasalalay dito ay ang kinabukasan ng mga bata. Dapat ay nagtutulungan din ang mga guro sa asignaturang ito at umisip ng sentralisadong paraan o diskarte nang sa ganoon ay mapadali at matuto ang mga tinuturuan nilang mga bata.
Simple lang ang gusto kong ipahiwatig dito. Mahalaga ang pagbabasa sa ating buhay. Kung hindi tayo gagawa nito, malamang lalaki tayo o magiging inutil at kawawa sa bandang huli.
No comments:
Post a Comment